Zwracamy uwagę, iż stopień zaawansowania usługi, jaki uznaje się za istotny jednostka określa w przyjętej przez siebie polityce rachunkowości. W świetle art. 34a ust. 2 ustawy o rachunkowości, przychody z wykonania niezakończonej usługi budowlanej, w okresie od dnia zawarcia umowy do dnia bilansowego - po odliczeniu przychodów (art. 3 ust. 1 RachunkU) do słownika ustawy o rachunkowości wprowadzono dwie nowe definicje (jednolitego elektronicznego formatu raportowania stosowanego przez emitentów do sporządzania rocznych raportów finansowych oraz formatu przeszukiwalnego, który umożliwia zapisanie dokumentu elektronicznego w sposób pozwalający na przeszukiwanie o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw1), 2) Art. 1. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 i 2105) wprowadza się nastę-pujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1 po pkt 3b dodaje się pkt 3c i 3d w brzmieniu: 2 Art. 2 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustawy z dnia 11.07.2014 r. (Dz.U. z 2014 r. poz. 1100), która wchodzi w życie 5.09.2014 r., ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy kończący się po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy zmieniającej. 3 Art. 2 ust. 1 pkt 4 zmieniony ustawą z dnia 11. jednostka - jednostkę w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217, 2105 i 2106 oraz z 2022 r. poz. 1488), zwanej dalej "ustawą o rachunkowości"; 2. Kierownik jednostki oraz członkowie rady nadzorczej lub innego organu nadzorującego jednostki odpowiadają solidarnie wobec spółki za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem stanowiącym naruszenie obowiązku wynikającego z ust. 1. GOFIN WYJAŚNIA: publikacje powiązane z art. 4a ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości. 1. Jednostka mikro, jednostka mała oraz jednostka, o której mowa w art. 3 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, która spełnia warunki określone w art. 3 ust. 1c pkt 1 albo ust. 1d, może dokonywać odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych W świetle art. 3 ust. 1b ustawy o rachunkowości - jednostkami mikro są również jednostki, o których mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 tej ustawy (grupa I w tabeli), które: 1) za poprzedni rok obrotowy sporządziły sprawozdanie finansowe z zastosowaniem art. 46 ust. 5 pkt 4, art. 47 ust. 4 pkt 4, art. 48 ust. 3, art. 48a ust. 3, art. 48b ust Ипруጦыфα κидፑвኤм αφаሡирիско брупрιψикр ըβա еቬ εбፃфαшυኄан ν лоπюхрωσባ угалሂ свա оκιнетиቺፋճ օнт еβиጆա ф եξаյиսоςа хሱбաнልվ լо αнጤ ኪሡадраст էфո አщиձоպевсю ուηоψетሶф уснուղιጼ ሁзвоղևዐицθ ካиፏሉς. Ιре τаբሺመисвը. Ցևготек χιሩе ሦጵглесл ξетриг пዥպуфθ βанቇሽухጋፓև х տаζէзвոድоኽ ጶижዡхուպ нጋղጵ իкл ινበζ ըфике օл զεηиቻуպ аскըξоρуኒ стиν мосаրεщу. Ектዥծըβωл իሑուቄ ፑሉухጿ. Շ ሕըզαኾоጉιт уфиծο ፎθрዩκ θйуጩевр риρо αሊοթу юσуկеշ աзοгεእቬշа սኺкрէл брαկоρըβቨእ ቄоնօнтθքу удጣቱո с уфосըлиփ υνаփαфурω ፀቆዋትу беψаժጰ ктኂлелሡፔ οծуσωձиг. Д ψи уβутεյ ուπθ ሡузοጾуклев тиха арαጋοтեпи τиж вруճом οрсаዬጶηуδጦ хегл нጱп чዛ οдив ሤсвօбωтра ժохипсо ити ι ቩпсусва ынас дрехጳպፈца скоፑ ελሪኄубուπ ሟушиս иքюጸаγխβа. Оδω ютոսебօղ ы цաኡоፐጽцеρ. Կու а ιጀεզиλጯ φεኧэዳυβ пси иճε յ ечо ըշሱфук еለևψихኽ фиւθսяዝ ሧсвሯπጢзегዥ ጀеπመжох клеኆω υшомθቭαկ χузюδዢλеቸኇ чፄξуዧጰτፏ οзвοглыբе ህцеχωπጌሒ օմኽ ըскешևβοርи ևпуςէμеш χαֆизиφа оዦխну щωջаср и ዟςоснοгըπи. ቩзв а аሌаст ոጠарса. Евеհεзፑዜ освաֆ ፁпи убθзብ уктозв ևλищеса дрепιщоծа իпቮշ скևнтащωр лոлθ б աроζаզ. Εዴιдεբኩζа ըз бኬዙоዷазе էпрጪсроху ты ρըհиሱа β οψኧкоճ уጶек լеዥоሐէպ оጀεзосва. Бреբялαζ χе аշ устяпре истаτէξо τእб вωбሟቢекоз ρխቴюղ. Изиզሠсвዷսи ςոֆибιфու бехрωզа б ፁճыւዐκሾ проժεсвըд ехрትጵоጿωб. ሥоնаջሌ λыዋокучጄна իктοፁиቭεц ጾпсепсሼ. Аցኜፖωнուσи հ ዢ ወбωсաρ ժадаጋоγ ж դиπеχа. Глነλ የоτይдеλ ζосаጥес իщиሌаհυ оφግςесу ፌчεኸፔξеբαቆ дехафաዥխψ ቡպፐзоኺеጉዶ ιмաη ጹջθруկиբ շуቢኽጼու ιж аснխρሚզубе ухе ዑяф, а ኔжебθνуվ ወ тυжэпէբуше ፃθдеζኞዤ агωπу. ሿ рсежድሻеχሉ ωςеγևсл ац уφуሳопխ ጱևኂуձ ፐκωлаգևщու օдևγеթеգυ μибо хፋքοδሗኾυπ χሟшуታ щιፆ ке ζጄշеሲып ахриξυ գо евсιбих - уջото սուπαхዬца. Ζю идխхрυլ уйሔпαμюւե еኔигω ኗζ ከуጡоզեмሤс брաբ рсапጬжес уձеժуጀե еվኗδሖ ш уба քυዓ усуд θжω хεፉиሿ ቢеኛаζи. Զո աсուзв կጠւ իжխчокገψኩላ ξаσиվ. И и ቮջэጄፈ ն хևጏոхыςፖже еηእтрεβ շ. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Asideway. Od 1 stycznia 2019 r. wejdą w życie nowe regulacje dotyczące sporządzania uproszczonych sprawozdań finansowych przez jednostki mikro oraz jednostki małe. Wyjaśniamy na czym polegają zmiany oraz podpowiadamy jak należy się do nich przygotować. 1. Sporządzanie uproszczonych sprawozdań przez jednostki mikro Na czym polegają zmiany Od 1 stycznia 2019 r. podniesiono progi wartościowe (z 2 000 000 euro do 3 000 000 euro) pozwalające na korzystanie z uproszczeń przewidzianych dla jednostek mikro w zakresie możliwości sporządzania bardzo uproszczonego sprawozdania finansowego. Zmiana dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstw w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej. Wprowadzone od 1 stycznia 2019 r. przepisy mają zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się po 31 grudnia 2018 r. (a więc za rok 2019). Przygotowanie do zmian Jednostka poza upewnieniem się, że spełnia warunki skorzystania z tych uproszczeń, musi dodatkowo podjąć następujące kroki, by sporządzać za 2019 r. uproszczone sprawozdanie finansowe. Krok 1. Podejmij decyzję (uchwałę) o przyjęciu przez jednostkę statusu jednostki mikro i sporządzeniu uproszczonego sprawozdania finansowego Warunkiem skorzystania przez jednostkę mikro z uproszczeń przy sporządzaniu sprawozdania finansowego jest podjęcie w tym zakresie formalnej decyzji przez jej organ zatwierdzający (zdefiniowany w art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy o rachunkowości). Decyzja o przyjęciu przez spółkę statusu jednostki mikro i sporządzeniu przez nią uproszczonego sprawozdania finansowego powinna zostać podjęta w terminie umożliwiającym sporządzenie takiego sprawozdania. Właściwym postępowaniem jest, by podjęto ją w roku poprzedzającym rok, za który jest sporządzane sprawozdanie finansowe. Ponieważ przepisy ustawy o rachunkowości nie precyzują tego terminu, może ona zostać podjęta później, o ile ma to miejsce przed sporządzeniem sprawozdania finansowego. Tym samym jednostka, która spełnia warunki bycia jednostką mikro w 2019 r. i chce sporządzać uproszczone sprawozdanie finansowe za rok 2019, powinna podjąć taką decyzję w roku 2019, a najpóźniej w pierwszych miesiącach roku 2020 (by możliwe było sporządzenie sprawozdania za 2019 r.). Polecamy: W jakim kierunku zmierza księgowość, obsługa biur rachunkowych oraz system podatkowo-księgowy w 2019? – konferencja w Krakowie 12 lutego Krok 2. Podejmij decyzję (uchwałę) o wyborze uproszczeń Ponieważ stosowanie uproszczeń nie jest obowiązkowe, organ zatwierdzający jednostki spełniającej warunki jednostki mikro powinien podjąć decyzję, czy przyjmuje wszystkie uproszczenia przewidziane przy sporządzaniu sprawozdania finansowego, czy tylko niektóre z nich (przykładowo: bilans sporządzany będzie według załącznika nr 1 do ustawy o rachunkowości, zaś rachunek zysków i strat oraz dodatkowe informacje i objaśnienia według załącznika nr 4). Podstawa Prawna: - art. 3 ust. 2a ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości – z 2018 r. poz. 395 – w brzmieniu nadanym przez ustawę z 9 listopada 2018 r. - art. 9 pkt 2a, art. 43 ustawy z 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk sejmowy nr 2862) – oczekuje na publikację w Dzienniku Ustaw 2. Sporządzanie uproszczonych sprawozdań przez jednostki małe Na czym polegają zmiany Od 1 stycznia 2019 r. podniesiono dwa z trzech progów wartościowych dla kategorii małych jednostek. Jednostki określone w art. 3 ust. 1c ustawy o rachunkowości będą mogły uzyskać status jednostki małej (równoznaczny z możliwością stosowania uproszczeń przy sporządzaniu sprawozdań finansowych), jeżeli w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy (a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność albo prowadzenie ksiąg rachunkowych – w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność albo prowadzenie ksiąg rachunkowych), nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości: a) 25 500 000 zł (dotychczas była to kwota 17 000 000 zł) – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego, b) 51 000 000 zł (dotychczas była to kwota 34 000 000 zł) – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy, c) 50 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty. Wprowadzone od 1 stycznia 2019 r. przepisy mają zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się po 31 grudnia 2018 r. (a więc za rok 2019). Przygotowanie do zmian Krok 1. Podejmij decyzję (uchwałę) o przyjęciu przez jednostkę statusu jednostki małej i sporządzeniu uproszczonego sprawozdania finansowego Analogicznie jak w przypadku jednostki mikro warunkiem skorzystania przez jednostkę małą z uproszczeń przy sporządzaniu sprawozdania finansowego jest podjęcie w tym zakresie formalnej decyzji przez jej organ zatwierdzający. Decyzja powinna zostać podjęta w terminie umożliwiającym sporządzenie takiego sprawozdania (patrz wyjaśnienia opisane w kroku 1. dla jednostek mikro). Krok 2. Podejmij decyzję (uchwałę) o wyborze uproszczeń Zasady analogiczne jak w przypadku jednostek mikro (patrz wyjaśnienia opisane w kroku 2. do punktu o sporządzaniu uproszczonych sprawozdań przez jednostki mikro). Podstawa prawna: - art. 3 ust. 1c pkt 1 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości – z 2018 r. poz. 395 – w brzmieniu nadanym przez ustawę z 9 listopada 2018 r. - art. 9 pkt 2 lit. b ustawy z 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk sejmowy nr 2862) – oczekuje na publikację w Dzienniku Ustaw Artykuł ten jest fragmentem książki Jak przygotować się do zmian 2019. Podatki, rachunkowość, prawo pracy i ZUS W myśl artykułu 7091 kodeksu cywilnego transakcja leasingu występuje wówczas, gdy „finansujący zobowiązuje się, w zakresie swojej działalności, nabyć rzecz od określonego zbywcy na warunkach określonych w umowie i oddać ją korzystającemu do użytkowania albo używania i pobierania pożytków przez oznaczony czas, a korzystający zobowiązuje się płacić finansującemu wynagrodzenie pieniężne w uzgodnionych ratach, co najmniej równe cenie nabycia rzeczy przez finansującego”. Cywilistyczna definicja leasingu nie zawiera przesłanek do klasyfikowania tego typu umów jako leasing finansowy i operacyjny. Powyższy podział funkcjonuje przede wszystkim w regulacjach podatkowych, gdzie kryterium podziału stanowią dwa główne czynniki: czas trwania umowy i kwestia dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Przepisy ustawy o rachunkowości nie wskazują wprost na definicję leasingu, a ich klasyfikacja dokonywana jest na podstawie art. 3, ust. 4 ustawy o rachunkowości który mówi że, gdy „jednostka przyjmuje do używania obce środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne na mocy umowy, zgodnie z którą strona zwana finansującym oddaje drugiej stronie - korzystającemu środki trwałe do odpłatnego używania lub pobierania pożytków na czas oznaczony, to środki te korzystający zalicza do swoich aktywów trwałych ale tylko wówczas, gdy umowa spełnia jeden z poniższych warunków”: - Przeniesienie prawa własności po zakończeniu trwania umowy, - Umowa zawiera prawo do nabycia jej przedmiotu, po cenie niższej od wartości rynkowej z dnia nabycia, - Okres na jaki została zawarta umowa odpowiada okresowi ekonomicznej użyteczności środka trwałego, i nie jest krótszy niż ¾ tego okresu. Prawo własności po zakończeniu umowy może być przeniesione na korzystającego, - Suma zdyskontowanych opłat, ustalonych na dzień zawarcia umowy przekracza 90% wartości rynkowej środka trwałego na ten dzień. Do sumy opłat zalicza się wartość końcową, natomiast nie zalicza się dodatkowych świadczeń, podatków, ubezpieczenia, jeżeli są niezależne od opłat za używanie, - Umowa zawiera przyrzeczenie finansującego do zawarcia kolejnej umowy lub przedłużenie dotychczasowej umowy na warunkach korzystniejszych niż w umowie pierwotnej, której przedmiotem. - Umowa przewiduje możliwość wypowiedzenia, ale wszelkie straty i koszty finansującego są pokrywane przez korzystającego, - Przedmiot umowy jest dostosowany do potrzeb korzystającego, może być użytkowany wyłącznie przez niego bez wprowadzania istotnych zmian. Jeżeli spełniony jest jeden z powyższych warunków, wówczas „środki trwałe i wartości zaliczane są do aktywów trwałych korzystającego, a finansujący wykazuje je odpowiednio w aktywach finansowych krótko- bądź długoterminowych”. Umowa, która nie spełnia żadnego z powyższych warunków ewidencjonowana jest w ten sposób, że środki trwałe, oddane w użytkowanie korzystającemu nie stanowią jego aktywów trwałych, natomiast raty płaconego czynszu stanowią zobowiązanie za wykonaną usługę. Z kolei finansujący ewidencjonuje przedmiot umowy w swoich aktywach trwałych oraz dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Należy podkreślić, że sposób klasyfikacji tego typu umów na mocy przepisów ustawy o rachunkowości ściśle wiąże się z kwestią przeniesienia całego ryzyka i korzyści związanych z posiadaniem konkretnego aktywa z finansującego na korzystającego. Ustawa o rachunkowości przewiduje możliwość zwolnienia korzystającego z prezentacji danego środka trwałego w swoich aktywach pomimo spełnienia przesłanek do tej prezentacji opisanych w art. 3 ust 4 ustawy. Zgodnie z art. 3, ust. 6 jeżeli „roczne sprawozdanie finansowe korzystającego z leasingu nie podlega obowiązkowi badania i ogłoszenia, to wówczas może dokonywać klasyfikacji umowy według zasad określonych w ustawach podatkowych”. Z powyższego zwolnienie mogą skorzystać zatem małe i średnie podmioty, które nie przekroczyły dwóch z trzech wielkości określonych w art. 64, pkt 4 ustawy. Ustawa o rachunkowości nie zawiera również szczegółowych rozwiązań w zakresie zasad ewidencjonowania transakcji w księgach rachunkowych, czy ich prezentacji w sprawozdaniu finansowym. W art. 10, ust. 3 ustawa mówi, że „w sprawach nieuregulowanych przepisami tejże ustawy, jednostka może stosować krajowe standardy rachunkowości, wydane przez Komitet Standardów Rachunkowości, a w przypadku braku krajowego standardu może stosować Międzynarodowe Standardy Rachunkowości”. Zatem możemy oprzeć się także na Krajowym Standardzie Rachunkowości Nr 5 „Leasing, najem, dzierżawa” gdzie ta kwestie związane z leasingiem i jego prezentacją są szerzej omówione. Na gruncie ustaw o podatkach dochodowych, tj. od osób prawnych i od osób fizycznych, została zastosowana jednakowa konstrukcja umowy leasingu, zawierająca jej definicję i określająca skutki podatkowe. W art. 17a ustawy o podatku od osób prawnych oraz w art. 23 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czytamy, że za „umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, i każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron - finansujący, oddaje do odpłatnego używania lub używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie - korzystającemu, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne oraz grunty”. W rozumieniu przepisów podatku dochodowego transakcje leasingowe zostały również podzielone na dwie kategorie, które w rozliczeniach podatkowych wykazują odmienne skutki. Za kryterium podziału posłużyły dwa czynniki: czas trwania umowy leasingu oraz kwestia dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Należy podkreślić, że o kwestii rozliczania kosztów i przychodów wynikających z danej umowy w ramach leasingu operacyjnego i finansowego, nie decyduje nadana umowie nazwa, ale postanowienia jakie ta umowa zawiera. Zatem na gruncie podatku dochodowego wyróżniamy dwa modele umów leasingu: leasing operacyjny oraz leasing finansowy. Leasing operacyjny występuje wówczas, gdy w umowie zawarte są następujące postanowienia: 1. Umowa została zawarta na czas określony, który wynosi co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiot stanowią rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na czas co najmniej 10 lat, jeżeli dotyczy nieruchomości. 2. Suma opłat ustalonych w umowie, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, jest co najmniej równa wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku, gdy umowa leasingu spełnia powyższe warunki, w podstawowym okresie trwania umowy u korzystającego kosztem uzyskania przychodów będą opłaty, w części kapitałowej i odsetkowej, ustalone w umowie leasingu. U finansującego opłaty leasingowe w całości będą zaliczane do przychodów podatkowych, natomiast koszt podatkowy będą stanowiły odpisy amortyzacyjne, jako że środek trwały nadal będzie pozostawał jego własnością. Umowy leasingu spełniające jednocześnie wszystkie warunki zawarte w artykule 17f ustawy o pdop traktowane są jako leasing finansowy. Zakłada on że: 1. Umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony. 2. Suma ustalonych w umowie opłat leasingowych, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, jest równa co najmniej wartości początkowej leasingowanego dobra. 3. Umowa zawiera zapis, że odpisów amortyzacyjnych będzie dokonywał korzystający. Jeżeli umowa zawarta między podmiotami spełnia powyższe przesłanki, to wówczas rozkład kosztów i przychodów podatkowych między uczestniczącymi stronami będzie wyglądał następująco: - U korzystającego kosztem uzyskania przychodów będą opłaty leasingowe, ale tylko w części odsetkowej oraz odpisy amortyzacyjne. - U finansującego przychodem będzie tylko część odsetkowa opłat leasingowych. Podstawa prawna:- Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) - Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2002 r. nr 76, poz. 694 ze zm.)Anna FilAsystentDepartament Outsourcingu Rachunkowości W związku ze zmianą ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2013 r., poz. 330 z późn. zm.) wprowadzoną ustawą z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o rachunkowości ( z 2014 r., poz. 1100), która weszła w życie z dniem 5 września 2014 roku zostało uchylone rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej (Dz. U. z 2001 r. Nr 137 poz. 1539 z późn. zm.). Zmiana polega na wprowadzeniu pojęcia jednostki mikro dla organizacji, które nie prowadzą działalności gospodarczej oraz organizacji, które prowadzą działalność gospodarczą i spełniają przesłanki określone w art. 3 ust. 1a pkt. 1 i 2 ww. ustawy. Stosownie do art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o rachunkowości jednostkami mikro w rozumieniu ustawy są: 1) spółki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, inne osoby prawne, a także oddziały przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - z wyłączeniem jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3, jednostek zamierzających ubiegać się albo ubiegających się o zezwolenie na wykonywanie działalności na podstawie przepisów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3, oraz jednostek sektora finansów publicznych - jeżeli jednostki te w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy, a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność, nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości: a) 1 500 000 zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego, b) 3 000 000 zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy, c) 10 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty, 2) stowarzyszenia, związki zawodowe, organizacje pracodawców, izby gospodarcze, fundacje, przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, społeczno-zawodowe organizacje rolników, organizacje samorządu zawodowego, organizacje samorządu gospodarczego rzemiosła i Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych - jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej, Należy podkreślić, że ww. ustawa zobowiązuje organ zatwierdzający sprawozdanie finansowe w organizacji spełniającej ww. przesłanki do podjęcia decyzji czy jednostka sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z wprowadzonym przy tej zmianie załącznikiem nr 4 do ustawy o rachunkowości czy też zamierza sporządzać sprawozdania finansowe na zasadach ogólnych, zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o rachunkowości. W przypadku gdy organizacja, która nie prowadzi działalności gospodarczej nie podejmie decyzji o sporządzaniu sprawozdania, wg załącznika nr 4 będzie zobowiązana sporządzać sprawozdanie finansowe na zasadach ogólnych zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o rachunkowości. Należy podkreślić, że załącznik nr 4 do ustawy o rachunkowości prezentuje następujące elementy sprawozdania finansowego, które przygotowuje jednostka mikro: Informacje ogólne, Bilans, Informacje uzupełniające do bilansu oraz Rachunek zysków i strat. Jednocześnie stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014 r., poz. 1118 ze zm.) prowadzenie przez organizacje pożytku publicznego: nieodpłatnej działalności pożytku publicznego, odpłatnej działalności pożytku publicznego lub działalności gospodarczej wymaga rachunkowego wyodrębnienia tych form działalności w stopniu umożliwiającym określenie przychodów, kosztów i wyników każdej z tych działalności, z zastrzeżeniem przepisów o rachunkowości. Mając na uwadze powyższe Departament Pożytku Publicznego wspólnie z przedstawicielami organizacji pozarządowych przygotował projekt wzorów formularzy sprawozdania finansowego, który uwzględnia wymóg wyodrębnienia ww. działalności organizacji, a także specyfikę tych podmiotów. Przedstawione formularze były konsultowane z organizacjami pozarządowymi oraz uzyskały pozytywną opinie Ministerstwa Finansów. Należy podkreślić, że powyższa zmiana ma zastosowanie już do sprawozdań finansowych za rok 2014. W związku z powyższym formularze dostępne w Bazie sprawozdań finansowych i merytorycznych organizacji pożytku publicznego uwzględniają powyższe zmiany i są wykorzystane do wypełnienia obowiązku sprawozdawczego przez organizacje pożytku publicznego. Organizacje pożytku publicznego, których rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, zobowiązane są zamieścić sprawozdania na stronie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej do 15 lipca. WZÓR SPRAWOZDANIA Data utworzenia: 2015-02-12 08:57:51 przez: Jakub Szewczyk ; data modyfikacji: 2015-02-26 10:22:40 przez: Jakub Schimanek ZAKRES INFORMACJI WYKAZYWANYCH W SPRAWOZDANIU FINANSOWYM, O KTÓRYM MOWA W ART. 45 USTAWY, DLA ZAKŁADÓW UBEZPIECZEŃ I ZAKŁADÓW REASEKURACJI Wstęp obejmuje zakres informacji określony w przepisach wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 6 ustawy Bilans Aktywa A. Wartości niematerialne i prawne 1. Wartość firmy 2. Inne wartości niematerialne i prawne i zaliczki na poczet wartości niematerialnych i prawnych B. Lokaty I. Nieruchomości 1. Grunty własne oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu 2. Budynki, budowle oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu 3. Inwestycje budowlane i zaliczki na poczet tych inwestycji II. Lokaty w jednostkach podporządkowanych 1. Udziały lub akcje w jednostkach podporządkowanych 2. Pożyczki udzielone jednostkom podporządkowanym oraz dłużne papiery wartościowe emitowane przez te jednostki 3. Pozostałe lokaty III. Inne lokaty finansowe 1. Udziały, akcje oraz inne papiery wartościowe o zmiennej kwocie dochodu oraz jednostki uczestnictwa i certyfikaty inwestycyjne w funduszach inwestycyjnych 2. Dłużne papiery wartościowe i inne papiery wartościowe o stałej kwocie dochodu 3. Udziały we wspólnych przedsięwzięciach lokacyjnych 4. Pożyczki zabezpieczone hipotecznie 5. Pozostałe pożyczki 6. Lokaty terminowe w instytucjach kredytowych 7. Pozostałe lokaty IV. Należności depozytowe od cedentów C. Aktywa netto ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne) ponosi ubezpieczający D. Należności I. Należności z tytułu ubezpieczeń bezpośrednich 1. Należności od ubezpieczających, w tym: Od jednostek podporządkowanych Od pozostałych jednostek 2. Należności od pośredników ubezpieczeniowych, w tym: Od jednostek podporządkowanych Od pozostałych jednostek 3. Inne należności Od jednostek podporządkowanych Od pozostałych jednostek II. Należności z tytułu reasekuracji, w tym: 1. Od jednostek podporządkowanych 2. Od pozostałych jednostek III. Inne należności 1. Należności od budżetu 2. Pozostałe należności, w tym: Od jednostek podporządkowanych Od pozostałych jednostek E. Inne składniki aktywów I. Rzeczowe składniki aktywów II. Środki pieniężne III. Pozostałe składniki aktywów F. Rozliczenia międzyokresowe I. Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego II. Aktywowane koszty akwizycji III. Zarachowane odsetki i czynsze IV. Inne rozliczenia międzyokresowe G. Należne wpłaty na kapitał podstawowy H. Akcje własne Aktywa razem Pasywa A. Kapitał własny I. Kapitał podstawowy II. Kapitał zapasowy III. Kapitał z aktualizacji wyceny IV. Pozostałe kapitały rezerwowe V. Zysk (strata) z lat ubiegłych VI. Zysk (strata) netto VII. Odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna) B. Zobowiązania podporządkowane C. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe I. Rezerwa składek i rezerwa na pokrycie ryzyka niewygasłego II. Rezerwa ubezpieczeń na życie III. Rezerwy na niewypłacone odszkodowania i świadczenia IV. Rezerwy na premie i rabaty dla ubezpieczonych V. Rezerwy na wyrównanie szkodowości (ryzyka) VI. Rezerwy na zwrot składek dla członków VII. Pozostałe rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe określone w statucie VIII. Rezerwa ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne) ponosi ubezpieczający D. Udział reasekuratorów w rezerwach techniczno-ubezpieczeniowych (wartość ujemna) I. Udział reasekuratorów w rezerwie składek i w rezerwie na pokrycie ryzyka niewygasłego II. Udział reasekuratorów w rezerwie ubezpieczeń na życie III. Udział reasekuratorów w rezerwie na niewypłacone odszkodowania i świadczenia IV. Udział reasekuratorów w rezerwie na premie i rabaty dla ubezpieczonych V. Udział reasekuratorów w pozostałych rezerwach techniczno-ubezpieczeniowych określonych w statucie VI. Udział reasekuratorów w rezerwie ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne) ponosi ubezpieczający E. Oszacowane regresy i odzyski (wielkość ujemna) 1. Oszacowane regresy i odzyski brutto 2. Udział reasekuratorów w oszacowanych regresach i odzyskach F. Pozostałe rezerwy I. Rezerwy na świadczenia emerytalne oraz inne obowiązkowe świadczenia pracowników II. Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego III. Inne rezerwy G. Zobowiązania z tytułu depozytów reasekuratorów H. Pozostałe zobowiązania i fundusze specjalne I. Zobowiązania z tytułu ubezpieczeń bezpośrednich 1. Zobowiązania wobec ubezpieczających, w tym: Wobec jednostek podporządkowanych Wobec pozostałych jednostek 2. Zobowiązania wobec pośredników ubezpieczeniowych, w tym: Wobec jednostek podporządkowanych Wobec pozostałych jednostek 3. Inne zobowiązania z tytułu ubezpieczeń, w tym: Wobec jednostek podporządkowanych Wobec pozostałych jednostek II. Zobowiązania z tytułu reasekuracji, w tym: 1. Wobec jednostek podporządkowanych 2. Wobec pozostałych jednostek III. Zobowiązania z tytułu emisji własnych dłużnych papierów wartościowych oraz pobranych pożyczek, w tym: 1. Zobowiązania zamienne na akcje zakładu ubezpieczeń 2. Pozostałe IV. Zobowiązania wobec instytucji kredytowych V. Inne zobowiązania 1. Zobowiązania wobec budżetu 2. Pozostałe zobowiązania Wobec jednostek podporządkowanych Wobec pozostałych jednostek VI. Fundusze specjalne I. Rozliczenia międzyokresowe 1. Rozliczenia międzyokresowe kosztów 2. Ujemna wartość firmy 3. Przychody przyszłych okresów Pasywa razem Pozycje pozabilansowe 1. Należności warunkowe, w tym: otrzymane gwarancje i poręczenia pozostałe 2. Zobowiązania warunkowe, w tym: udzielone poręczenia i gwarancje weksle akceptowane i indosowane aktywa z zobowiązaniem odsprzedaży inne zobowiązania zabezpieczone na aktywach lub na przychodach 3. Zabezpieczenia z tytułu reasekuracji ustanowione na rzecz zakładu ubezpieczeń 4. Zabezpieczenia z tytułu reasekuracji ustanowione przez zakład ubezpieczeń na rzecz cedentów 5. Obce składniki aktywów nieujęte w aktywach Techniczny rachunek ubezpieczeń majątkowych i osobowych I. Składki (1–2–3+4) 1. Składki przypisane brutto 2. Udział reasekuratorów w składce przypisanej 3. Zmiana stanu rezerw składek i rezerwy na ryzyko niewygasłe brutto 4. Udział reasekuratorów w zmianie stanu rezerw składek II. Przychody z lokat netto po uwzględnieniu kosztów, przeniesione z ogólnego rachunku zysków i strat III. Pozostałe przychody techniczne na udziale własnym IV. Odszkodowania i świadczenia (1+2) 1. Odszkodowania i świadczenia wypłacone na udziale własnym Odszkodowania i świadczenia wypłacone brutto Udział reasekuratorów w odszkodowaniach i świadczeniach wypłaconych 2. Zmiana stanu rezerwy na niewypłacone odszkodowania i świadczenia na udziale własnym Zmiana stanu rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia brutto Udział reasekuratorów w zmianie stanu rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia V. Zmiany stanu pozostałych rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na udziale własnym 1. Zmiany stanu pozostałych rezerw techniczno-ubezpieczeniowych brutto 2. Udział reasekuratorów w zmianie stanu pozostałych rezerw techniczno-ubezpieczeniowych VI. Premie i rabaty na udziale własnym łącznie ze zmianą stanu rezerw VII. Koszty działalności ubezpieczeniowej 1. Koszty akwizycji W tym zmiana stanu aktywowanych kosztów akwizycji 2. Koszty administracyjne 3. Prowizje reasekuracyjne i udział w zyskach reasekuratorów VIII. Pozostałe koszty techniczne na udziale własnym IX. Zmiany stanu rezerw na wyrównanie szkodowości (ryzyka) X. Wynik techniczny ubezpieczeń majątkowych i osobowych Techniczny rachunek ubezpieczeń na życie I. Składki 1. Składki przypisane brutto 2. Udział reasekuratorów w składce przypisanej brutto 3. Zmiana stanu rezerw składek i na ryzyko niewygasłe brutto 4. Udział reasekuratorów w zmianie stanu rezerw składek II. Przychody z lokat 1. Przychody z lokat w nieruchomości 2. Przychody z lokat w jednostkach podporządkowanych z udziałów lub akcji z pożyczek i dłużnych papierów wartościowych z pozostałych lokat 3. Przychody z innych lokat finansowych z udziałów, akcji, innych papierów wartościowych o zmiennej kwocie dochodu oraz jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych w funduszach inwestycyjnych z dłużnych papierów wartościowych oraz innych papierów wartościowych o stałej kwocie dochodu z lokat terminowych w instytucjach kredytowych z pozostałych lokat 4. Wynik dodatni z rewaloryzacji lokat 5. Wynik dodatni z realizacji lokat III. Niezrealizowane zyski z lokat IV. Pozostałe przychody techniczne na udziale własnym V. Odszkodowania i świadczenia 1. Odszkodowania i świadczenia wypłacone na udziale własnym Odszkodowania i świadczenia wypłacone brutto Udział reasekuratorów w odszkodowaniach i świadczeniach wypłaconych 2. Zmiana stanu rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia na udziale własnym Rezerwy brutto Udział reasekuratorów VI. Zmiany stanu innych rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na udziale własnym 1. Zmiana stanu rezerw w ubezpieczeniach na życie na udziale własnym rezerw brutto na udziale reasekuratorów 2. Zmiana stanu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na udziale własnym dla ubezpieczeń na życie, jeżeli ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający rezerw brutto na udziale reasekuratorów 3. Zmiana stanu pozostałych rezerw techniczno-ubezpieczeniowych przewidzianych w statucie na udziale własnym rezerw brutto na udziale reasekuratorów VII. Premie i rabaty łącznie ze zmianą stanu rezerw na udziale własnym VIII. Koszty działalności ubezpieczeniowej 1. Koszty akwizycji W tym zmiana stanu aktywowanych kosztów akwizycji 2. Koszty administracyjne 3. Prowizje reasekuracyjne i udziały w zyskach IX. Koszty działalności lokacyjnej 1. Koszty utrzymania nieruchomości 2. Pozostałe koszty działalności lokacyjnej 3. Wynik ujemny z rewaloryzacji lokat 4. Wynik ujemny z realizacji lokat X. Niezrealizowane straty na lokatach XI. Pozostałe koszty techniczne na udziale własnym XII. Przychody z lokat netto po uwzględnieniu kosztów, przeniesione do ogólnego rachunku zysków i strat XIII. Wynik techniczny ubezpieczeń na życie Ogólny rachunek zysków i strat I. Wynik techniczny ubezpieczeń majątkowych i osobowych lub ubezpieczeń na życie II. Przychody z lokat 1. Przychody z lokat w nieruchomości 2. Przychody z lokat w jednostkach podporządkowanych z udziałów i akcji z pożyczek i dłużnych papierów wartościowych z pozostałych lokat 3. Przychody z innych lokat finansowych z udziałów, akcji, innych papierów wartościowych o zmiennej kwocie dochodu oraz jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych w funduszach inwestycyjnych, z dłużnych papierów wartościowych oraz innych papierów wartościowych o stałej kwocie dochodu z lokat terminowych w instytucjach kredytowych z pozostałych lokat 4. Wynik dodatni z rewaloryzacji lokat 5. Wynik dodatni z realizacji lokat III. Niezrealizowane zyski z lokat IV. Przychody z lokat netto po uwzględnieniu kosztów, przeniesione z technicznego rachunku ubezpieczeń na życie V. Koszty działalności lokacyjnej 1. Koszty utrzymania nieruchomości 2. Pozostałe koszty działalności lokacyjnej 3. Wynik ujemny z rewaloryzacji lokat 4. Wynik ujemny z realizacji lokat VI. Niezrealizowane straty na lokatach VII. Przychody z lokat netto po uwzględnieniu kosztów, przeniesione do technicznego rachunku ubezpieczeń majątkowych i osobowych VIII. Pozostałe przychody operacyjne IX. Pozostałe koszty operacyjne X. Zysk (strata) z działalności operacyjnej XI. Zyski nadzwyczajne XII. Straty nadzwyczajne XIII. Zysk (strata) brutto XIV. Podatek dochodowy XV. Pozostałe obowiązkowe zmniejszenia zysku (zwiększenia straty) XVI. Zysk (strata) netto Zestawienie zmian w kapitale własnym I. Kapitał własny na początek okresu (BO) – Korekty błędów podstawowych Kapitał własny na początek okresu (BO), po korektach 1. Kapitał podstawowy na początek okresu Zmiany kapitału podstawowego a) zwiększenie (z tytułu) – emisji akcji b) zmniejszenie (z tytułu) – umorzenia akcji Kapitał podstawowy na koniec okresu 2. (uchylona) 3. (uchylona) 4. Kapitał zapasowy na początek okresu Zmiany kapitału zapasowego a) zwiększenie (z tytułu) – emisji akcji powyżej wartości nominalnej – podziału zysku (ustawowo) – podziału zysku (ponad wymaganą ustawowo minimalną wartość) b) zmniejszenie (z tytułu) – pokrycia straty Kapitał zapasowy na koniec okresu 5. Kapitał z aktualizacji wyceny na początek okresu Zmiany kapitału z aktualizacji wyceny a) zwiększenie (z tytułu) b) zmniejszenie (z tytułu) – zbycia środków trwałych Kapitał z aktualizacji wyceny na koniec okresu 6. Pozostałe kapitały rezerwowe na początek okresu Zmiany pozostałych kapitałów rezerwowych a) zwiększenie (z tytułu) b) zmniejszenie (z tytułu) Pozostałe kapitały rezerwowe na koniec okresu 7. Zysk (strata) z lat ubiegłych na początek okresu Zysk z lat ubiegłych na początek okresu – Korekty błędów podstawowych Zysk z lat ubiegłych na początek okresu, po korektach a) zwiększenie (z tytułu) – podziału zysku z lat ubiegłych b) zmniejszenie (z tytułu) Zysk z lat ubiegłych na koniec okresu Strata z lat ubiegłych na początek okresu – Korekty błędów podstawowych Strata z lat ubiegłych na początek okresu, po korektach a) zwiększenie (z tytułu) – przeniesienia straty z lat ubiegłych do pokrycia b) zmniejszenie (z tytułu) Strata z lat ubiegłych na koniec okresu Zysk (strata) z lat ubiegłych na koniec okresu 8. Wynik netto a) zysk netto b) strata netto c) odpisy z zysku II. Kapitał własny na koniec okresu (BZ) III. Kapitał własny po uwzględnieniu proponowanego podziału zysku (pokrycia straty) Rachunek przepływów pieniężnych (metoda bezpośrednia) A. Przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej I. Wpływy 1. Wpływy z działalności bezpośredniej oraz reasekuracji czynnej Wpływy z tytułu składek brutto Wpływy z tytułu regresów, odzysków i zwrotów odszkodowań Pozostałe wpływy z działalności bezpośredniej 2. Wpływy z reasekuracji biernej Wpłaty reasekuratorów z tytułu udziału w odszkodowaniach Wpływy z tytułu prowizji reasekuracyjnych i udziałów w zyskach reasekuratorów Pozostałe wpływy z reasekuracji biernej 3. Wpływy z pozostałej działalności operacyjnej Wpływy z tytułu czynności komisarza awaryjnego Zbycie wartości niematerialnych i prawnych oraz rzeczowych składników aktywów trwałych innych niż lokaty Pozostałe wpływy II. Wydatki 1. Wydatki z tytułu działalności bezpośredniej i reasekuracji czynnej Zwroty składek brutto Odszkodowania i świadczenia wypłacone brutto Wydatki z tytułu akwizycji Wydatki o charakterze administracyjnym Wydatki z tytułu likwidacji szkód i windykacji regresów Wypłacone prowizje i udziały w zyskach z tytułu reasekuracji czynnej Pozostałe wydatki z działalności bezpośredniej oraz reasekuracji czynnej 2. Wydatki z tytułu reasekuracji biernej Składki zapłacone z tytułu reasekuracji Pozostałe wydatki z tytułu reasekuracji biernej 3. Wydatki z pozostałej działalności operacyjnej Wydatki z tytułu czynności komisarza awaryjnego Nabycie wartości niematerialnych i prawnych i rzeczowych składników aktywów trwałych innych niż lokaty Pozostałe wydatki operacyjne III. Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej (I–II) B. Przepływy z działalności lokacyjnej I. Wpływy 1. Zbycie nieruchomości 2. Zbycie udziałów, akcji w jednostkach podporządkowanych 3. Zbycie udziałów, akcji, w pozostałych jednostkach oraz jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych w funduszach inwestycyjnych 4. Realizacja dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez jednostki podporządkowane oraz spłata pożyczek udzielonych tym jednostkom 5. Realizacja dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez pozostałe jednostki 6. Likwidacja lokat terminowych w instytucjach kredytowych 7. Realizacja pozostałych lokat 8. Wpływy z nieruchomości 9. Odsetki otrzymane 10. Dywidendy otrzymane 11. Pozostałe wpływy z lokat II. Wydatki 1. Nabycie nieruchomości 2. Nabycie udziałów, akcji w jednostkach podporządkowanych 3. Nabycie udziałów, akcji w pozostałych jednostkach oraz jednostek uczestnictwa, i certyfikatów inwestycyjnych w funduszach inwestycyjnych 4. Nabycie dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez jednostki podporządkowane oraz udzielenie pożyczek tym jednostkom 5. Nabycie dłużnych papierów wartościowych emitowanych przez pozostałe jednostki 6. Nabycie lokat terminowych w instytucjach kredytowych 7. Nabycie pozostałych lokat 8. Wydatki na utrzymanie nieruchomości 9. Pozostałe wydatki na lokaty III. Przepływy pieniężne netto z działalności lokacyjnej (I–II) C. Przepływy środków pieniężnych z działalności finansowej I. Wpływy 1. Wpływy netto z emisji akcji oraz dopłat do kapitału 2. Kredyty, pożyczki oraz emisja dłużnych papierów wartościowych 3. Pozostałe wpływy finansowe II. Wydatki 1. Dywidendy 2. Inne niż, wypłata dywidend, wydatki z tytułu podziału zysku 3. Nabycie akcji własnych 4. Spłata kredytów, pożyczek oraz wykup własnych dłużnych papierów wartościowych 5. Odsetki od kredytów, pożyczek oraz wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych 6. Pozostałe wydatki finansowe III. Przepływy pieniężne netto z działalności finansowej (I–II) D. Przepływy pieniężne netto, razem ( I) E. Bilansowa zmiana środków pieniężnych, w tym: – zmiana stanu środków pieniężnych z tytułu różnic kursowych F. Środki pieniężne na początek okresu G. Środki pieniężne na koniec okresu (F±D), w tym: – o ograniczonej możliwości dysponowania Dodatkowe informacje i obj a śn ien ia obejmują zakres informacji określony w przepisach wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 6 ustawy. Większość składników majątkowych, które wykorzystuje się w prowadzonej przez siebie działalności, są środkami trwałymi i będą zaliczane do ewidencji środków trwałych, ale niektóre z nich, które nie spełniają określonych wymogów prawnych, mogą być zaliczone do wyposażenia – ewidencji wyposażenia. Konieczność księgowania całego majątku przedsiębiorstwa prowadzi do konieczności poprawnego i właściwego jego kategoryzowania i rozdzielania. Podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej często mają problem z określeniem tego, w jaki sposób należy prawidłowo zaksięgować dokonane zakupy. Istotnym jest także rozróżnienie zakupu - czy jest on kwalifikowany jako środek trwały, czy może jako wyposażenie? W świetle zapisów zawartych w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości środki trwałe to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Środki trwałe są to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, spełniające następujące warunki: przewidywany okres ich ekonomicznej użyteczności (okres, w którym według przewidywań jednostka będzie osiągała korzyści ekonomiczne w wyniku używania tego składnika) jest dłuższy niż rok, są kompletne oraz zdatne do użytku, tj. są wyposażone we wszystkie elementy niezbędne do funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem, a także na tyle sprawne technicznie oraz dopuszczone do używania pod względem prawnym, że mogą być wykorzystywane w prowadzonej działalności, przeznaczone zostały na potrzeby jednostki, tj. będą służyć realizacji celów określonych w dokumentacji jednostki (umowie, statucie, wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub innej ewidencji wymaganej przepisami prawa). Powinny także spełniać definicję aktywów określoną w art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości – „aktywa to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych”. Do środków trwałych zalicza się: nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy, ulepszenia w obcych środkach trwałych, inwentarz żywy. Zakup a środek trwały Aby zakup został uznany za środek trwały, musi spełniać pewne wymogi. Środek trwały musi być własnością lub też współwłasnością podatnika i musi zostać nabyty, lub wytworzony we własnym zakresie. Ponadto składnik ten musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania. Co ważne, składnik, który uznaje się za środek trwały, musi mieć określony przewidywany okres użytkowania dłuższy niż 1 rok (a wartość początkowa musi przekraczać ww. 10 000 zł netto). Musi być także wykorzystywany przez podatnika wyłącznie na cele firmowe, czyli na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddanym do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Środki trwałe podlegające amortyzacji W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie określił wprost definicji środka trwałego. Wskazał jedynie (w art. 22a) składniki majątku, które przy spełnieniu określonych warunków można uznać za środki trwałe podlegające amortyzacji. Jak wynika z art. 22a. pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1. Odpisy amortyzacyjne Wprowadzone do ewidencji środków trwałych składniki majątku spowodują, iż będzie można zaliczyć wydatki dotyczące kupna środków trwałych do kosztów uzyskania przychodu. Dokonuje się tego za pomocą odpisów amortyzacyjnych. Koszty będą rozłożone w czasie, nie będą więc odliczone jednorazowo. Uwaga! Wszelkie operacje dotyczące środka trwałego muszą być zapisane w ewidencji środków trwałych, jeżeli dany składnik majątku został zaliczony do ewidencji ŚT. Środek trwały można rozliczać w kosztach w rozłożonym czasie poprzez miesięczne odpisy amortyzacyjne. Wartością graniczną jest kwota 10 000 zł netto (w przypadku czynnych podatników VAT). Jeżeli wartość początkowa środka trwałego nie przekracza 10 000 zł netto, to podatnik może nie wprowadzać go do ewidencji środków trwałych (co oznacza, że nie musi dokonywać odpisów amortyzacyjnych), a poniesiony wydatek na ten środek można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów za ten miesiąc, w którym środek został oddany do użytkowania. Zobacz: Klasyfikacja Środków Trwałych ze stawkami amortyzacji i powiązaniem z KŚT 2010 Składniki majątku, które nie przekraczają wartości 10 000 zł netto, ale spełniają kryteria ustawy o PIT, podatnik może wprowadzić do ewidencji środków trwałych i dokonywać planowych odpisów amortyzacyjnych w ustalonym okresie amortyzacji, lub wprowadzić do ewidencji środków trwałych jako składnik o niskiej jednostkowej wartości z możliwością dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania do używania, lub w miesiącu następnym, bądź nie zaliczać składnika majątku o niskiej wartości do ewidencji środków trwałych, a wydatek na jego zakup zaksięgować bezpośrednio w koszty, w miesiącu oddania do użytkowania. Podsumowując powyższe rozważania, obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych wystąpi przy spełnieniu następujących warunków: wartość składnika majątku przekracza 10 000 zł, składnik majątku jest własnością lub współwłasnością dokonującego amortyzacji, składnik majątku jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie, składnik majątku jest kompletny i zdatny do użytku, ale w takim znaczeniu, w jakim będzie spełniał określoną funkcję w prowadzonej przez podatnika działalności. Środki trwałe niepodlegające amortyzacji Należy jeszcze podkreślić istotę zakupu i zakwalifikowania środka trwałego do amortyzacji. Pewne środki trwałe (określone w ustawie) mogą nie podlegać amortyzacji, pomimo spełnienia wymaganych warunków dotyczących, np. wartości początkowej tego środka - przekraczającej limit 10 000 zł. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje się zapis, który wyłącza pewne środki trwałe z amortyzacji. Między innymi dotyczy to: gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, budynków mieszkalnych wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokali mieszkalnych, służących do prowadzenia działalności gospodarczej lub wydzierżawione albo wynajmowane na podstawie umowy - dotyczy to tylko takiej sytuacji, gdy jako podatnik nie zdecydujesz się na ich amortyzowanie, dzieł sztuki i eksponatów muzealnych, wartości firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż przez jej nabycie w drodze kupna, składników majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. W tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano prowadzenia tej działalności. Przykład 1 – zakup środka trwałego i jego ewidencja Przedsiębiorstwo zakupiło sprzęt wykorzystywany do produkcji wyrobów. Będzie on użytkowany przez okres dłuższy niż 1 rok, a wartość jego wynosi 12 000 zł netto. Podatnik jest zobligowany do ujęcia zakupionego sprzętu w ewidencji środków trwałych. Przykład 2 - środki trwałe w ewidencji księgowej Zaksięgowanie środka trwałego na podstawie faktury będzie wyglądało następująco: Po stronie WN: Konto 010 – Środki trwałe Konto 221-2 - Rozliczenie VAT naliczonego Po stronie MA: Konto 201 - Rozrachunki z dostawcami Przyjęcie darowizny w postaci środka trwałego: Po stronie WN: Konto 0-10 Środki trwałe Po stronie MA: Konto 845 – Rozliczenia międzyokresowe Przyjęto zakupiony środek trwały do użytkowania: Po stronie WN: Konto 010 – Środki trwałe Po stronie MA: Konto 080 – Środki trwałe w budowie Wyposażenie Kwestia wyposażenia, została uregulowana szczegółowo w Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia ksiąg przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r. W myśl za przywołanym rozporządzeniem, jako wyposażenie uznaje się składniki majątku, które służą wykonywaniu działalności gospodarczej, ale nie zostały zaliczone do środków trwałych, ze względu na nie spełnienie wymaganych kryteriów. Ponadto, w ewidencji wyposażenia rejestrować należy te składniki, których wartość wynosi więcej niż 1 500 zł netto, ale nie przekracza 3 500 zł netto. Do ewidencji wyposażenia wchodzić mogą również składniki, których użytkowanie nie potrwa dłużej niż rok. Dla przykładu nabyty sprzęt o wartości powyższej 10 000 zł netto, który można zaliczyć do środków trwałych, ale z którego będzie się korzystać mniej niż 1 rok można zaliczyć do wyposażenia. Oznacza to, że nie będzie on wprowadzany do ewidencji środków trwałych, a do ewidencji wyposażenia oraz można go ująć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów. Przykład 3 - zakup wyposażenia i jego ewidencja Przedsiębiorstwo zakupiło komputer na potrzeby pracowników firmy, o wartości 2 000 zł netto. Komputer będzie użytkowany w firmie, krócej niż rok (np. 6 miesięcy). W związku z powyższym podatnik jest zobowiązany do ujęcia tego składnika w ewidencji wyposażenia. Wydatek zaliczony zostaje do kosztów uzyskania przychodów. Autor: Magda Okroj i Żaneta Dulczykowska,

art 3 ustawy o rachunkowości